ΜΝΗΜΗ ΔΑΦΝΗ ΠΑΝΑΓΙΔΗ ΚΑΙ "ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΕΣ"
Πέρασε ένας χρόνος (5/2/19) από την εις Ουρανούς εκδημία στην πολιτεία των αγγέλων και των αγίων, την Άνω Ιερουσαλήμ, του αγαπητού μας Δάφνη και η αγαπημένη του οικογένεια παρέδωσε στους φίλους, τους συναγωνιστές και την κυπριακή κοινωνία (3/2/20), το από καιρού συρραπτόμενο βιβλίο του, με τον αντιπροσωπευτικό τίτλο "ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΕΣ". Πικροδάφνη είναι ένα μεσογειακό αειθαλές δεντράκι με εντυπωσιακά ρόδινα άνθη, αλλά δυστηχώς και με την πίκρα του δηλητηρίου στο χυμό του. Σαν τίτλος αυτού του βιβλίου είναι πολύ πετυχημένος, γιατί στο περιεχόμενο του, περιγράφεται και αναλύεται ένας τιτάνιος αγώνας και μία αναμφισβήτητη νίκη, που οι καρποί της δυστυχώς κατέληξαν να είναι πολύ πικροί, αφού η νίκη κατάντησε να γίνει μια αναξιοπρεπής ήττα.
Ο αγαπητός Δάφνης ήτανε από τη φύση του πράος, ταπεινός, ανοικτός σε όλους, με μια πηγαία λεπτή αίσθηση του χιούμορ και με πολλή αγάπη βοηθούσε τους πάντες παρασκηνιακά.Στό βιβλίο του αναδεικνύει πολλές αλήθειες και προβληματισμούς. Τα γραφόμενα του, είναι απαύγασμα και απόσταγμα της πολύπλευρης και πολυσχιδούς γνώσης και εμπειρίας, αρχικά τόσο από το ζύμωμα του με τον αγροτικό κόσμο , τον συνεργατισμό και τη μελισσοκομία, όσο και αργότερα με τη συμμετοχή του στον απελευθερωτικό αγώνα του 55-59, αλλά και από τη θητεία του στη Βουλή. Κατατάγηκε στην ΕΟΚΑ το 1954, παρ΄όλο ότι ανέφερε στους Ιωαννίδη και Τρυφωνίδη που ήσαν ήδη μέλη, ότι "δε μπορούσε να σκοτώσει ούτε στρούθο"!. Τον Ιούνιο του 1956, όταν οι Άγγλοι έβαλαν φωτιά στο δάσος της Πάφου για να κάψουν τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ, ο Διγενής κατέφυγε μέσω Γεράσας στο σπίτι του Δάφνη. Όμως λόγω της πολυπληθούς πελατείας και του κινδύνου προδοσίας, αναγκάστηκαν τάχιστα να δημιουργήσουν κρησφύγετο στο διπλανό αγρόκτημα.
Τον Οκτώβριο του 1956 ο Δάφνης συνελήφθη και οδηγήθηκε στα ανακριτήρια Ομορφίτας, όπου δεν κατάφεραν να του αποσπάσουν οτιδήποτε και τον έστειλαν στα κρατητήρια Πύλας. Το φθινόπωρο του 1958 μετακινήθηκε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς , απ΄όπου και απολύθηκε αρχές του 1959, μετά την υπογραφή των Συμφωνιών. Στις 25/9/60 εκλέγηκε βουλευτής , αλλά το 1966 παραιτήθηκε, απογοητευμένος από την επικρατούσα κατάσταση και έφυγε για την Αμερική, όπου έμεινε μέχρι την εισβολή του Αττίλα...
Στο βιβλίο επισημαίνονται τα λάθη της δικής μας πλευράς , που μας οδήγησαν να χάσουμε εντελώς το παιχνίδι. Τα βασικώτερα ήσαν δύο. α) Στον αγώνα κατα της Αγγλικής κατοχής δεν υπολογίσαμε τις προεκτάσεις της αντίδρασης της γηραιάς Αλβιώνος , που κινητοποίησε την Τουρκία και εκμεταλλεύτηκε τους Τουρκοκύπριους, που δεν ήσαν Τούρκοι στην πλειοψηφία τους, αλλά εξισλαμισθέντες Ελληνοκύπριοι και και πέραν τούτου τις γεωπολιτικές συγκυρίες της περιοχής. β) Η απόφαση να δεθούμε στο άρμα των αδεσμεύτων, χωρίς ουσιαστική αιτία, στρέφοντας την πλάτη μας στο Δυτικό κόσμο... Όσον αφορά το Σύνταγμα της Ζυρίχης ο καθηγητής Smith το χαρακτήρισε "τραγικό και" παράλογο" και ο Π. Κακογιάννης" θνησιγενές". Η λαθεμένη πολιτική μας, αντί για την ένωση, μας οδήγησε στον αδελφοκτόνο διχασμό. Την πρόληψη της εισβολής δεν την πετύχαμε, γιατί δεν αντιληφθήκαμε πως "στραβά αρμενίζαμε"... Όσες ικανότητες ή εξυπνάδα νομίζαμε ότι διαθέταμε ούτε παντογνώστες είμαστε ούτε παντοδύναμοι." Aσύνετα και εγωιστικά παραβλέψαμε τη Θεική δυνατότητα και βοήθεια, ότι "Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν".
Ο αγαπητός Δάφνης ήτανε από τη φύση του πράος, ταπεινός, ανοικτός σε όλους, με μια πηγαία λεπτή αίσθηση του χιούμορ και με πολλή αγάπη βοηθούσε τους πάντες παρασκηνιακά.Στό βιβλίο του αναδεικνύει πολλές αλήθειες και προβληματισμούς. Τα γραφόμενα του, είναι απαύγασμα και απόσταγμα της πολύπλευρης και πολυσχιδούς γνώσης και εμπειρίας, αρχικά τόσο από το ζύμωμα του με τον αγροτικό κόσμο , τον συνεργατισμό και τη μελισσοκομία, όσο και αργότερα με τη συμμετοχή του στον απελευθερωτικό αγώνα του 55-59, αλλά και από τη θητεία του στη Βουλή. Κατατάγηκε στην ΕΟΚΑ το 1954, παρ΄όλο ότι ανέφερε στους Ιωαννίδη και Τρυφωνίδη που ήσαν ήδη μέλη, ότι "δε μπορούσε να σκοτώσει ούτε στρούθο"!. Τον Ιούνιο του 1956, όταν οι Άγγλοι έβαλαν φωτιά στο δάσος της Πάφου για να κάψουν τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ, ο Διγενής κατέφυγε μέσω Γεράσας στο σπίτι του Δάφνη. Όμως λόγω της πολυπληθούς πελατείας και του κινδύνου προδοσίας, αναγκάστηκαν τάχιστα να δημιουργήσουν κρησφύγετο στο διπλανό αγρόκτημα.
Τον Οκτώβριο του 1956 ο Δάφνης συνελήφθη και οδηγήθηκε στα ανακριτήρια Ομορφίτας, όπου δεν κατάφεραν να του αποσπάσουν οτιδήποτε και τον έστειλαν στα κρατητήρια Πύλας. Το φθινόπωρο του 1958 μετακινήθηκε στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς , απ΄όπου και απολύθηκε αρχές του 1959, μετά την υπογραφή των Συμφωνιών. Στις 25/9/60 εκλέγηκε βουλευτής , αλλά το 1966 παραιτήθηκε, απογοητευμένος από την επικρατούσα κατάσταση και έφυγε για την Αμερική, όπου έμεινε μέχρι την εισβολή του Αττίλα...
Στο βιβλίο επισημαίνονται τα λάθη της δικής μας πλευράς , που μας οδήγησαν να χάσουμε εντελώς το παιχνίδι. Τα βασικώτερα ήσαν δύο. α) Στον αγώνα κατα της Αγγλικής κατοχής δεν υπολογίσαμε τις προεκτάσεις της αντίδρασης της γηραιάς Αλβιώνος , που κινητοποίησε την Τουρκία και εκμεταλλεύτηκε τους Τουρκοκύπριους, που δεν ήσαν Τούρκοι στην πλειοψηφία τους, αλλά εξισλαμισθέντες Ελληνοκύπριοι και και πέραν τούτου τις γεωπολιτικές συγκυρίες της περιοχής. β) Η απόφαση να δεθούμε στο άρμα των αδεσμεύτων, χωρίς ουσιαστική αιτία, στρέφοντας την πλάτη μας στο Δυτικό κόσμο... Όσον αφορά το Σύνταγμα της Ζυρίχης ο καθηγητής Smith το χαρακτήρισε "τραγικό και" παράλογο" και ο Π. Κακογιάννης" θνησιγενές". Η λαθεμένη πολιτική μας, αντί για την ένωση, μας οδήγησε στον αδελφοκτόνο διχασμό. Την πρόληψη της εισβολής δεν την πετύχαμε, γιατί δεν αντιληφθήκαμε πως "στραβά αρμενίζαμε"... Όσες ικανότητες ή εξυπνάδα νομίζαμε ότι διαθέταμε ούτε παντογνώστες είμαστε ούτε παντοδύναμοι." Aσύνετα και εγωιστικά παραβλέψαμε τη Θεική δυνατότητα και βοήθεια, ότι "Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν".
Comments
Post a Comment