ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ
Κυριακή των Βαίων.Μετά από τα πάμπολλα θαύματα σε όλη την Ιουδαία, τις σαγηνευτικές ομιλίες, τις παιδαγωγικές παραβολές και γενικά την όλη πορεία και βιοτή του Χριστού, ο κόσμος των Ιεροσολύμων κινητοποήθηκε συνολικά και θέλοντας να δείξει την ευγνωμοσύνη του, Τον υποδέχτηκε με μεγάλο ενθουσιασμό και μετά βαίων και κλάδων έψελναν δυνατά " Ωσαννά εν τοις Υψίστοις. Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου..." Κανείς δεν πίστευε ότι μετά απ΄αυτή τη θριαμβευτική υποδοχή, τα γεγονότα που θα ακολουθούσαν θα ήταν αντίθετα πέρα από κάθε λογική και τα " Ωσαννά" θα γινόντουσαν" Σταυρωθήτω".
Ο Ιησούς όμως γνώριζε. "Αμην λέγω υμιν, ότι εις εξ υμών παραδώσει με" Τη νύχτα του Μυστικού Δείπνου, του Ιούδα η προδοσία φανερώνεται και ταχύρρυθμα αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση της Μεγάλης Πορείας του Θεανθρώπου. Η πορεία του Γολγοθά. ¨Ολοι εμείς οι άνθρωποι εϊμαστε εύκολοι στη θεωρία του λόγου κι όσο βλέπουμε το χρέος μας να εκπληρούται αβασάνιστα, νοιώθουμε δυνατοί, αλύγιστοι στις θέσεις μας, βράχοι γρανιτένιοι. "Εί πάντες σκανδαλισθήσονται εν Σοι, εγώ ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι" βροντοφωνάζει ο Πέτρος . Κι όμως σε λίγο ο Ιησούς, διαπιστώνει την υπερβολή, την ασυνέπεια και την εγκατάλειψη. - "Σίμων καθεύδεις; Ουκ ισχύσατε μίαν ώραν γρηγορήσαι ;"
Στο αγρόκτημα της Γεσθημανή, η αγάπη των αγαπώντων αρχίζει να δοκιμάζεται και τα ρήγματα της αδυναμίας , να επεκτείνονται...Στην εμφάνιση του Ιούδα και της κουστωδίας του, ο Πέτρος νοιώθει το δίκαιο να καταστρατηγείται, τον Ιησού να είναι ακόμη δίπλα του, τους άλλους μαθητές να είναι γύρω του κι αυθόρμητα μέσα στον ενθουσιασμό του, αψηφώντας ή ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο, τραβάει το μαχαίρι του και κόβει το αυτί του δούλου,του αρχιερατικού...Μα όταν σε λίγες ώρες περιδιαβάζει σε ξένο και όχι φιλικό περιβάλλον, στην αυλή του Άννα και του Καίάφα , ζυγιάζει ενστιχτώδικα τις συνέπειες κι ο φόβος τον κυριεύει και τον μπερδεύει. Μονάχα το λάλημα του κόκορα τον συνεφέρνει για λίγο, όχι όμως για μια ανυποχώρητη ματρυρία, αλλά για μια παραδοχή της προσωπικής του αδυναμίας.
΄Ετσι αβίαστο εξάγεται από μας το συμπέρασμα, πως η επώδυνη μαρτυρία μας για το Θεό,δε μπορεί να πραγματοποιηθεί, χωρίς τη βοήθεια και τη Χάρη του ίδιου του Θεού. Η εγκατάληψη του Θεού από τον άνθρωπο, προδίδει την αδυναμία του ανθρώπου να συμπορευθεί με το Θεό, αν δεν παραδεχτεί ο άνθρωπος με ταπεινότητα, την αδυναμία της δικής του δύναμης. Η εγκατάληψη του ανθρώπου από το Θεό, πραγματοποιείται μονάχα όταν η ανθρώπινη ψυχή σκληρυνθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε τα θείκά μηνύματα να μή μπορούν να επιδράσουν σ΄αυτήν. Η τέτοια εγκατάληψη είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο, γιατί ο θάνατος της ψυχής είναι η τελική κατάληξη.
Ο Θεός δεν εγκαταλείπει τον άνθρωπο, παρά μόνο αν ο ίδιος το θελήσει, γιατί η αγάπη του Θεού είναι τόσο μεγάλη "ώστε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν, μη απόληται αλλ΄έχει ζωήν αιώνιον."(Ιωαν.Γ16) Με τη σταυρική θυσία και την ανάσταση του Χριστού, ο Θεός δεν εγκαταλείπει τον άνθρωπο αλλά του προσφέρει μια τελευταία ευκαιρία, που είναι η δυνατότητα να νικήσει το θάνατο και τη φθορά στο πνευματικό επίπεδο και να πετύχει τη δική του σωτήρια πορεία του παραδείσου.
Ο Ιησούς όμως γνώριζε. "Αμην λέγω υμιν, ότι εις εξ υμών παραδώσει με" Τη νύχτα του Μυστικού Δείπνου, του Ιούδα η προδοσία φανερώνεται και ταχύρρυθμα αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση της Μεγάλης Πορείας του Θεανθρώπου. Η πορεία του Γολγοθά. ¨Ολοι εμείς οι άνθρωποι εϊμαστε εύκολοι στη θεωρία του λόγου κι όσο βλέπουμε το χρέος μας να εκπληρούται αβασάνιστα, νοιώθουμε δυνατοί, αλύγιστοι στις θέσεις μας, βράχοι γρανιτένιοι. "Εί πάντες σκανδαλισθήσονται εν Σοι, εγώ ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι" βροντοφωνάζει ο Πέτρος . Κι όμως σε λίγο ο Ιησούς, διαπιστώνει την υπερβολή, την ασυνέπεια και την εγκατάλειψη. - "Σίμων καθεύδεις; Ουκ ισχύσατε μίαν ώραν γρηγορήσαι ;"
Στο αγρόκτημα της Γεσθημανή, η αγάπη των αγαπώντων αρχίζει να δοκιμάζεται και τα ρήγματα της αδυναμίας , να επεκτείνονται...Στην εμφάνιση του Ιούδα και της κουστωδίας του, ο Πέτρος νοιώθει το δίκαιο να καταστρατηγείται, τον Ιησού να είναι ακόμη δίπλα του, τους άλλους μαθητές να είναι γύρω του κι αυθόρμητα μέσα στον ενθουσιασμό του, αψηφώντας ή ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο, τραβάει το μαχαίρι του και κόβει το αυτί του δούλου,του αρχιερατικού...Μα όταν σε λίγες ώρες περιδιαβάζει σε ξένο και όχι φιλικό περιβάλλον, στην αυλή του Άννα και του Καίάφα , ζυγιάζει ενστιχτώδικα τις συνέπειες κι ο φόβος τον κυριεύει και τον μπερδεύει. Μονάχα το λάλημα του κόκορα τον συνεφέρνει για λίγο, όχι όμως για μια ανυποχώρητη ματρυρία, αλλά για μια παραδοχή της προσωπικής του αδυναμίας.
΄Ετσι αβίαστο εξάγεται από μας το συμπέρασμα, πως η επώδυνη μαρτυρία μας για το Θεό,δε μπορεί να πραγματοποιηθεί, χωρίς τη βοήθεια και τη Χάρη του ίδιου του Θεού. Η εγκατάληψη του Θεού από τον άνθρωπο, προδίδει την αδυναμία του ανθρώπου να συμπορευθεί με το Θεό, αν δεν παραδεχτεί ο άνθρωπος με ταπεινότητα, την αδυναμία της δικής του δύναμης. Η εγκατάληψη του ανθρώπου από το Θεό, πραγματοποιείται μονάχα όταν η ανθρώπινη ψυχή σκληρυνθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε τα θείκά μηνύματα να μή μπορούν να επιδράσουν σ΄αυτήν. Η τέτοια εγκατάληψη είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο, γιατί ο θάνατος της ψυχής είναι η τελική κατάληξη.
Ο Θεός δεν εγκαταλείπει τον άνθρωπο, παρά μόνο αν ο ίδιος το θελήσει, γιατί η αγάπη του Θεού είναι τόσο μεγάλη "ώστε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν, μη απόληται αλλ΄έχει ζωήν αιώνιον."(Ιωαν.Γ16) Με τη σταυρική θυσία και την ανάσταση του Χριστού, ο Θεός δεν εγκαταλείπει τον άνθρωπο αλλά του προσφέρει μια τελευταία ευκαιρία, που είναι η δυνατότητα να νικήσει το θάνατο και τη φθορά στο πνευματικό επίπεδο και να πετύχει τη δική του σωτήρια πορεία του παραδείσου.
Comments
Post a Comment